föstudagur, mars 21
Jeg sit hjerna heima hja Allison in shock and despair yfir sprengjunum i Bagdad. Klukkan korter yfir eitt hofust myndirnar. Allar frjettastodvarnar syndu beint fra sprengjuregninu i Bagdad. Byggingar sprungu i taetlur i beinni utsendingu, eldar geisudu yfir skjainn og reykur sveif yfir myndskeidinu. Jafnvel frjettamennirnir sem venjulega fyllast spenningi i hvert skipti sem eitthvad gerist i myndavjelunum sem eru stadsettar i Bagdad thognudu. Jeg hef aldrei sjed jafn hraedilegar myndir. I beinni utsendinu, sa jeg thusundir manna deyja.
Rumsfeld herradherra hjelt raedu klukkustund eftir ad sprengjuregninu var ad mestu lokid og sagdi ad hann hefdi heyrt marga frjettamenn likja loftarasunum vid seinni heimsstyrjoldina og sagdi ad frjettamennirnir vaeru fifl, thar sem The Coalition vaeri ad nota "smart bombs."
Thrjuthusund sprengjur segja their ad their aetli ad skjota ad Bagdad a naestu klukkustundum, dogum. Hver sprengja eitt tonn.
Jeg, Allison og Edward hofum setid i sofanum i fimm tima og gerum mest litid. Allison grof upp gamlan rappdisk fra Bretlandi thar sem eitt lagid hefur vidlagid "bombs over Baghdad" sungid aftur og aftur og aftur i hressilegum ton. Einhvern veginn er thad svo ironiskt, og vid vitum ekki alveg hvernig a ad haga okkur thegar myndskeid eftir myndskeid af brennu og dauda birtist a skjanum, svo vid syngjum vid og vid, "bombs over Baghdad" og hlaejum gedshraeringjahlatri. Ja, og vid pontudum okkur pitsu. Hvad gatum vid gert. Che Bella Pizza og iskalt Diet Coke.
15:54
