fimmtudagur, október 31
Margir hafa haft samband við mig og viljað fá mynd af guði. Ég læt því hér með fljóta eina mynda af honum/henni/því.
Eins og með alla guði, þá hafa fylgjendur hans/hennar/þess eytt endalausum tíma í að greina og sálgreina tilvist guðs og reynt að komast að því hvað hann/hún/það stendur fyrir. Til þess að gefa ykkur nasasjón af þessum endalausu bollaleggingum, læt ég því einnig fylgja með eitt dæmi um hvernig Derrida stendur fyrir allt en á sama tíma ekki neitt.
Jacques Derrida er dáður af sumum heimspekingum en hataður af öðrum. Hann stofnaði afbyggingarhreyfinguna, sem þróaðist út frá frönsku formgerðarhreyfingunni í mannfræði, málfræði og heimspeki. Afbygging er nauðsynlegur stöpull í því sem við höfum seinna meir kallað póst-strúktúralisma, eða m.ö.o., póst-módernisma. Í þessu verki sjáum við andlit Derrida speglast í hringlaga speglasal, sal sem er skeyttur við Canary Warf turninn. Turninn er í London og í honum eru staðsett fjöldi dagblaða. Stjórn þessara dagblaða endurspeglast í orðunum sem fljúga á gluggunum í verkinu. Turninn hallar sér yfir texta. Yfir textann fljóta stafirnir W (fyrir enska orðið "W". En einnig má túlka þessa stafi sem öfugsnúning á stafnum M sem myndi standa fyrir franska orðið "Mot".) sem smátt og smátt breytast í fuglaberg. Þessir stafir/fuglar tákna hugmynd Derrida um frjálst flot orða. Í huga Derrida erum við alltaf föst innan veldi orðanna og þrátt fyrir rökhugsun og reynslu, komumst við aldrei handan þeirra til sannleikans. Derrida lýtur á tungumál og list sem sjálfstæð hugtök, ávallt í lausu lofti. Í neðri hluta verksins, í stöpli verksins, sjáum við skæri. Skæri með mottói Derrida "ekkert handan textans". Þessi skæri eru í þann mund að klippa gleraugu, eins og til þess að skilja að linsu staðreynda og linsu gildismats. Í auga/um Derrida eru allar merkingar ótryggar, eilíflega á hreyfingu, og algjörlega byggðar á túlkun einstaklingsins og samhengi samfélagsins. Það er aldrei hægt að finna grunn fyrir al-huglægni eða sam-samfélagslegri túlkun á list og hugmyndafræði. Að þessu leyti viðheldur Derrida róttækri afstæðishyggju gildismatsins sem einkennir einnig hina hefðbundnu Cartesísku hefð. 09:13
