laugardagur, október 5
Jaeja. Jeg er bara hissa a thvi hve gaman var ad hanga ein i gaer.
Hvad gerdi jeg? Nu, a fimm timum tokst mjer ad hakka mig i gegnum halfan litra af Ben and Jerrys. Einnig for jeg systematically i gegnum nyja trodfulla isskapinn. Bjo mjer til halfa kjuklingasamloku og eldadi hraedilegan "tv-dinner" (th.e.a.s. setti i orbylgjuofninn). Neongraenar baunir, gul kartoflumus. Sosa og kalkunaskinkubringa. MMmmm. Einn litri af kaffinlausu diet-koki hvarf med thessum rjettum sem og ein flaska af bandariskum Rolling Rock bjor.
Og a medan thessi matarorgia atti sjer stad, uppgotvadi jeg ad stod 44 hafdi sjerstakt Startrek kvold i gangi. Milli atta og midnaettis voru gamlir thaettir ur Star Trek: The Next Generation syndir og jeg sat/la i sofanum og glapti a Picard og Data og vitid thid hvad: I was not alone. Stodin hefur nefnilega thennan sid a nordakvoldum ad bidja alla ahorfendur ad hringja eda skrifa til sin til ad segja af hverju StarTrek er aedi. Svo ad allan timann, tha birtust nedst a skjanum skilabod fra ahorfendum alls stadar fra i heiminum til MIN, skilabod sem sogdu ad jeg var ekki su eina sem var svo mikill aumingi ad hanga heima a fostudagskvoldi og glapa a sjonvarpid.
